تاثیر 8 هفته تمرین پیلاتس بر سطوح سرمی فاکتور رشد عصبی (ngf)،فاکتور رشد شبه انسولین (igf-1)و برخی عوامل منتخب آمادگی جسمانی در بیماران زن مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

فاکتور رشد عصبی (ngf) و فاکتور رشد شبه انسولین (igf-1) از طریق فرآیندهای عصبی محافظ، احیا کننده و انطباقی، از سلامت مغز محافظت می کنند. این مطالعه بررسی نمود که آیا تمرینات پیلاتس سطح در گردش خون ngf و igf-1 و عملکرد حرکتی زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس(ms) را تغییر می دهد. 21 زن مبتلا به ms (میانگین سن 30/8±40/36 سال و نمایه ی توده ی بدنی 80/5±39/25 کیلوگرم بر متر مربع) به طور تصادفی در دو گروه تجربی (13 نفر) و کنترل (8 نفر) قرار گرفتند. گروه تجربی به مدت 8 هفته به انجام تمرینات پیلاتس (3 جلسه در هفته، هر جلسه 60 دقیقه) پرداختند. نمونه های خونی 24 ساعت قبل و 48 تا 72 ساعت پس از دوره تمرین از ورید آرنجی جمع آوری و سرعت 6 دقیقه راه رفتن، تعادل ایستا و زمان عکس العمل نیز در ابتدا و پس از دوره مداخله اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون تی تجزیه و تحلیل شد (05/0>p). بر اساس نتایج، افزایش معناداری در سطح ngf (006/0=p)، igf-1 (001/0=p)، سرعت آزمون 6 دقیقه راه رفتن (04/0=p) و تعادل ایستا (04/0=p) و کاهش معناداری در زمان عکس العمل مشاهده شد (004/0=p). به نظر می رسد، تمرینات پیلاتس از طریق بهبود عوامل نوروتروفیک برای حفاظت از سیستم عصبی موثر است، بنابراین پتانسیل ایجاد اثر مثبت بر عملکرد حرکتی افراد مبتلا به ms را دارد.